به نام خدا
روزی روزگاری
خاطرات غلامعباس حسن پور
قسمت هفتاد و هفتم
بیماری پدرم سرطان مری تشخیص داده شد و ایشان را به تهران برده و در بیمارستان بقیه الله بستری نمودم و خود به عنوان همراه در کنار پدر ماندم .
شیمی درمانی شروع شد و روزی یک بار این کار را انجام دادیم .
بعد از یک ماه از بیمارستان ترخیص و ادامه شیمی درمانی را در اراک شروع کردیم .
پدرم دیگر از راه دهان
نمی توانست غذا بخورد. پزشک جراح لوله ای در معده ایشان تعبیه نمود که غذای میکس شده را با استفاده از آمپول گاواژ ۱۰۰ سی سی و لوله تعبیه شده وارد معده ایشان می کردیم .
پزشک آنکولوژی تشخیص داد همراه با شیمی درمانی باید رادیوتراپی هم انجام شود .
چون آن زمان در اراک مرکز رادیو تراپی نبود به ناچار به تهران رفته و در هتل شهرداری مستقر شدیم .
روزی یک جلسه جهت رادیوتراپی به بیمارستانی واقع در فلکه سوم تهرانپارس مراجعه و این کار را انجام دادیم .
بعد از چهل و پنج جلسه راه مری پدرم نسبتا" باز شد و می توانست از راه دهان غذا بخورد .
خوشحال شدم و گفتم خدایا شکر پدرم سلامتی اش را بدست آورد .
به اراک برگشتیم .
دو ماه بعد دوباره سرطان پدر عود کرد و سرانجام دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت و ما را داغدار کرد .
انا لله و انا الیه الراجعون
شادروان مرحوم پدرم حاج ولی الله حسن پور پدر شهید مردی مومن متهجد پارسا و اهل عبادت و فعال در امور خیریه بود .
خداوند روح ایشان را شاد و قرین رحمت فرماید .
خداوند همه رفتگان را رحمت نماید.