به گزارش تابناک مرکزی، چهارمین نشست آزاداندیشی فعالان جبهه فرهنگی انقلاب استان مرکزی با موضوع «جبهه انقلابی و مسائل کارگران در اراک» با حضور جمعی از کارگران شرکت هپکو، ایرالکو (آلومنیوم‌سازی ایران) شرکت آونگان، شرکت واگن‌سازی اراک، حجت‌الاسلام رضا تاج آبادی دبیر جبهه انقلاب اسلامی اراک، مجتبی احمدی پژوهشگر حوژه‌های فرهنگی، اجتماعی و استراتژیک و بخشی از فعالان جبهه انقلاب در حسینیه انقلاب اسلامی اراک برگزار شد.
نگاه
حاکمیت به کارگران باید عوض شود
در
این نشست مجتبی احمدی که به عنوان سخنران و کارشناس اصلی برنامه حضور داشت، در سخنانی
اظهار کرد: به عنوان مقدمه باید کمی درباره عنوان «اسلامی» که در جبهه فرهنگی انقلاب
اسلامی مندرج است تامل کنیم و ببینیم این «اسلام» چه اسلامی است و چه وزنی دارد! متاسفانه
در سالهای اخیر شاهدیم که این اسلام چندان وزن زیادی ندارد و زیاد قوی نیست.
وی
ادامه داد: دقیقا به همین دلیل است که کارگران هپکو و دیگر کارگران این استان صراحتا
از خود و از ما می‌پرسند که این چگونه اسلامی است که در آن حقوق ما پرداخت نمی‌شود
و صدای کسی هم در نمی‌آید. آنها می‌پرسند این چه نوع اسلامی است که در آن دغدغه مبارزه
با ظلم در بیرون مرزها وجود دارد و برای ایستادن در برابر استکبار و صهیونیسم دغدغه
وجود دارد ولی در خصوص ظلمی که به مردم و کارگردان در داخل کشور میشود هیچ دغدغه و
عکس العملی وجود ندارد.
این
فعال جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی گفت: باید اعتراف کنیم که اینها سوالات دقیق و به‌حقی
است و فضایی که باعث ایجاد خلاء و همچنین سوالات متعدد از این دست شده، آن است که فعالان
مسلمان و انقلابی ما فقط فضاهایی را به رسمیت شناخته‌اند که مرتبط با حاکمیت و برآمده
از دغدغه حاکمیتی است. حتی شعارهای این جریان، برگزاری مناسبتهای آنها و مسائل و دغدغه‌هایی
که دنبال می‌کنند، کاملا مربوط به چیزهایی است که در حاکمیت به آنها دامن زده میشود.
به عبارت دیگر صرفا مسائلی که در فضای حاکمیتی بزرگ شد، برای ما بزرگ میشود و چیزی
که برای حاکمیت بزرگ نشد، برای ما بزرگ نمی‌شود.
وی
افزود: این در حالی است که تاریخ انقلاب اسلامی به ما می‌گوید در بسیاری از موارد دغدغه‌ها
و مسائل بر مبنای دغدغه‌های مردمی شکل گرفت و مثلا حضرت امام (ره) در بسیاری از مواقع
آنچه را که مردم تبدیل به مسئله کردند دنبال فرمودند. برای مثال وقتی قطعنامه 598 پذیرفته
شد، وقتی حضرت امام دریغ و افسوس مردم را مشاهده کردند، فرمودند اگر می‌دانستم تا این
حد پای مقاومت و مبارزه ایستاده‌اند، تن به قبول قطعنامه نمی‌دادم. این نشان می‌دهد
که حضرت امام در مواردی دغدغه خود را تابع دغدغه مردم می‌دانستند.
احمدی
با بیان اینکه مردم می‌توانند برای حاکمیت دغدغه‌سازی کنند، افزود: متاسفانه بعد از
رحلت امام و در دولت سازندگی وقتی که بر سر بالارفتن تورم اعتراضاتی شکل گرفت، هنوز
آب کفن امام راحل خشک نشده بود که با این اعتراضات برخوردهای امنیتی شدید شد و اگر
نگوییم سرکوب صورت گرفت باید بگوییم صدای اعتراض مردم خاموش شد.
وی
گفت: امام راحل در عبارت عجیبی فرموده بودند «خدا هم کارگر است»، چطور ممکن است در
نظامی که به رهبری ایشان تشکیل شده است، صدای کارگران را خاموش کنیم و نشنویم، یا اعتراضات
کارگردان را با برخورد امنیتی مسکوت بگذاریم؟
این
پژوهشگر حوزه جهان اسلام خاطرنشان کرد: متاسفانه تا همین امروز هم در دولتهای مختلف
این برخورد امنیتی با معترضان کارگری و اجتماعی صورت گرفته و هر چه پیشتر رفتیم قوت
بیشتری هم پیدا کرده است. این واقعیتها نشان می‌دهد که ما در این خصوص انحراف عمیقی
در آرمانهای انقلاب داشته‌ایم و جریانات انقلابی و فعالان فرهنگی هم تحت تاثیر اصحاب
قدرت و سیاست قرار گرفته‌اند و به مطالبات و اعتراضات مردمی اهمیت و توجه نشان نمی‌دهند.
به
گفته احمدی انقلابی که با مردم ایجاد شده، با مردم تثبیت شده، با مردم جلو آمده و رشد
پیدا کرده است، نمی‌تواند بدون ندیدن و نشنیدن مطالبات و اعتراضات مردمی به اهداف نهایی
خود برسد. در دهه‌های اخیر امید می‌رفت که در دولت آقای احمدی‌نژاد امشارکت فعال مردمی
در نهاد قدر و مدیریت کشور شکل بگیرد که متاسفانه محقق نشد و این اشتباه استراتژیک
آقای احمدی‌نژاد بود که تصور کرد مشارکت مردم یعنی دویدن آنها در پشت ماشین حامل رئیس
جمهور!
وی
با بیان اینکه شرایط اداره کشور ما به نوعی است که گویی اصحاب سیاست و قدرت، نمی‌خواهند
بازی را به دست مردم بدهند، افزود: این نه تنها یک انحراف است، بلکه خطر بزرگی برای
تمامیت جمهوری اسلامی است.
این
فعال فرهنگی سپس با اشاره به مسائل و معضلات کارگران هپکو و دیگر کارخانه‌های این استان
اظهار کرد: یک بیماری تاریخی در کشور ما وجود داشته است که هیچ گاه تحت تولید و صنعت
تولیدی تقویت نشده است. این هم چندان ربطی به فقدان ساختار سندیکایی یا اصناف ندارد،
بلکه شما وقتی تاریخ را می‌خوانید، مشاهده می‌کنید که از زمان ناصرالدین شاه قاجار
در این کشور پارلمان تجار را داشتید، امروز هم اتاق بازرگانی را دارید و می‌بیند تجار
و مدیران مالی کشور قدرت زیادی در این کشور دارند، اما چرا وضعیت ما اینطور است؟ دقیقا
به این دلیل که اقتصاد کشور ما همواره بر پایه مناسبات تجار و مناسبات نهاد پولی و
بانکی چرخیده و این دو نهاد اجازه نمی‌دهند تولید و صنعت در کشور رشد کند.
احمدی
خاطرنشان کرد: در کشور ما همواره تجارت صرف داشته است، نه تولید و صنعت. چرا؟ همیشه
تجار و بانکدارها صنعت را زمین زده‌اند و جالب اینجاست که دولت هم همواره دست اینها
بوده است و سیاستگذاریسها و برنامه‌ریزیهای صنعت و تولید را همین‌ها بر عهده داشته‌اند.
وی
افزود: در چنین شرایطی هیچ گاه صنعت و بخش تولید نتوانسته سهم خود را بگیرد و این بیماری
تاریخی روز به روز نهادینه‌تر شده است.
این
فعال اجتماعی فرهنگی گفت: در چنین شرایطی راهکار عملی این است که حوزه صنعت و تولید
با محور قرار دادن کارگران سیاستگذاریها و برنامه‌ریزیهای صنعت و تولید را خودشان دست
بگیرند و این حوزه را از دست اصحاب سیاست و قدرت و تجارت و بانکها خارج کنند.
وی
گفت: به همین دلیل من معتقدم جریان کارگری باید به سمتی برود که اولا در سطح حاکمیت
ذهنیت‌ها را نسبت به کارگران تغییر دهد، ثانیا در سطح مردمی و کارگری خودشان را تقویت
کنند و به جایی برسانند که بتواند کار مدیریت، سیاستگذاری و برنامه‌ریزی برای حوزه
صنعت را به دست بگیرند و ثالثا نظارت بر تجارت و صادرات و واردات را بر عهده بگیرند.
احمدی
با بیان اینکه متاسفانه نگاه حاکمیت به جریان کارگران از آغاز اینطور بوده که به کارگردان
و فعالان کارگری انگ سوسیالیست و کمونیست و مارکسیست زده‌اند و حق هر نوع مطالبه‌گری
را از آنها گرفته‌اند افزود: این در حالی که انقلاب اسلامی بر مبنای کار همین مردم
رقم خورده و بر مبنای کار همین‌ها هم تداوم خواهد یافت. به عبارت دیگر اگر قرار است
ما در برابر امپریالیسم و استکبار بایستیم باید کار، تولید و صنعت داخلی را تقویت کنیم،
اگر قرار است جبهه مقاومت را در فلسطین و لبنان و سوره و ... تقویت و حمایت کنیم باید
سرمایه‌ها را بر مبنای کار کارگران و واحدهای صنعتی و تولیدی رشد دهیم و لذا تداوم
این نظام و آرمانهایش به کارگران و صنعت داخلی ما وابسته است.
وی
افزود: چرخ انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی بر دوش کارگران می‌چرخد و باید بچرخد،
بنابراین حاکمیت باید نگاهش را نسبت به کارگردان و مطالبه‌گری تغییر دهد. باید قبول
کنیم که جمهوریت نظام هنوز کامل نشده است و با این تغییرات ساختاری است که جمهوریت
ما تکمیل خواهد شد.
احمدی
در پایان گفت: خداوند در قرآن صراحتا می‌فرماید که دوست ندارم هیچ جا صدایتان به زشتی(فحاشی)
بلند شود، مگردر یک جا، آن هم زمانی که صدایتان در برابر ظلم بلند میشود. متاسفانه
ما امروز در وضعیتی شبیه به نابودی هستیم و باید این واقعیت تلخ را قبول کنیم که امنیتی‌ها
با القای ذهنیت امنیتی به دانشجویان، کارگران، طلاب و دیگر قشرها اامکان مطالبه و اعتراض
را محدود می‌کنند تا بتوانند ذهن‌ها را مهار کنند. اما وظیفه ما بسط و گسترش روحیه
انقلابی اصیل و مطالبه‌گری است.
در
بخش‌های بعدی این نشست آزاداندیشی دیگر فعالان فرهنگی جبهه انقلاب و فعالان کارگری
اراک به بحث و تبادل نظر پرداختند.
روحانیت
در منگنه!
«حجت‌الاسلام
تاج‌آبادی»، دبیر جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در اراک با اشاره به اینکه ضرورت دارد
جامعه روحانیت هم به جریان مطالبه‌گری در خصوص حقوق معوق کارگران اهتمام کنند، اظهار
کرد: البته تا وقتی خود کارگردان مطالبات و اعتراضاتشان را نزد جامعه طلاب و روحانیون
مطرح نکنند و نزدیک خود را به این طبقه سامان ندهند، قطعا با شرایط دشوار کنونی که
تردیدها و سوتفاهم‌هایی نسبت به مطالبه‌گری طلاب پیش می‌آید، خود طلاب کمتر امکان پیش‌قدم
شدن برای مطالبه‌گری دارند.
وی
توضیح داد: امام راحل بارها به مرحوم فلسفی که از ایشان پرسیده بود آیا جایز است ما
از دولت مطالبه کنیم، فرموده بودند «شما نه!» در این شرایط روحانیون کمتر خودشان را
در مسیر مطالبه‌گری خودجوش قرار می‌دهند، ولی وقتی کارگردان به آنها رجوع کنند و حجت
را بر آنها تمام کنند، قطعا روحانیون هم ساکت نمی‌مانند.
این
فعال فرهنگی جبهه انقلاب اسلامی گفت: مطالبه‌گری طلاب در خصوص مسائل اجتماعی نیازمند
نوعی اجتهاد است است که متاسفانه در این زمینه‌ها کم کار شده و ما در این حوزه بسیار
ضعیف هستیم. به همین دلیل حجت برای بسیاری از روحانیون هنوز تمام نشده است.
دبیر
جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی با بیان اینکه خود من چندین و چند بار در سخنرانی‌ها و مراسم
مختلف مطالبات کارگران هپکو را فریاد زده‌ام، افزود: اما متاسفانه نه رسانه‌ها و نه
مردم این سخنان را بازتاب ندادند و پیگیر آن هم نشدند. در این شرایط با دست خالی چه
کاری از من برمی‌آید؟ اما اگر مردم به مسجد بیایند و حرفشان را به امام جماعت بزنند،
دردشان را به امام جمعه منتقل کنند، قطعا اتفاقات خوبی در این زمینه خواهد افتاد.
ما
انقلابی هستیم یا آقازاده‌ها؟
در
ادامه فعالان کارگری به اظهار نظر و مسائلشان پرداختند؛ «لطیفی» از کارگران شرکت هپکو
و نماینده کارگران دیگر این شرکت برای پیگیری مطالباتشان، در سخنانی گفت: کارگران در
جمهوری اسلامی نقش آن شخصیت داستان‌های عامیانه به نام «قوچعلی» را دارند که 10 فرزند
پسر قوی هیکل داشت و مردم هر وقت به گرفتاری بر می‌خوردند، می‌گفتند بگویید قوچعلی
و پسرانش بیایند تا با زور بازویشان مشکل را حل کنند. اما وقتی مهمانی داشتند می‌گفتند
به قوچعلی نگویید، چون آنها زیاد غذا می‌خورند.
لطیفی
ادامه داد: در زمان جنگ شرکت هپکو بسیاری از نیازهای جنگ و بخش صنعتی را پاسخ داد ولی
امروز هیچ حمایتی از کارگردان آن نمی‌شود و بسیاری از پرسنل آن بیکار شدند و باقی آنها
هم چندین ماه حقوق معوق دارند. با اینکه رهبر انقلاب بارها بر تولید ملی و داخلی تاکید
کرده است، می‌بینیم که در همین چند روز گذشته در بندر رجایی‌شهر ماشین آلات سنگین را
از کشورهای دیگر وارد می‌کنند، در حالی که کار هپکو تولید همین ماشین آلات بوده است.
وی
با اینکه حمایت از تولید ملی صرفا در حد شعار باقی مانده است، افزود: تمام متخصصان
ما بیکار شده‌اند و ما برای کارگران چین کار تولید کرده‌ایم. شرکت هپکو را در حالی
که بیش از 18 میلیار تومان سود خالص داشت در سال 85 به آقای عطاریان واگذار کردند،
و امروز 480 میلیارد تومان زیان انباشه دارد و باید پرداخت کند!
این
فعال کارگری اراک گفت: ما به همه قوای سه گانه رفتیم، نامه‌نگاری کردیم، به 6 کمیسیون
مجلس شورای اسلامی نامه دادیم ولی تا به حال اتفاق خاصی نیفتاد جز اینکه سهادمدار را
عوض کردند که این هیچ تغییری در شرایط ایجاد نمی‌کند.
وی
با بیان اینکه ما را در حسن مطالبات و اعتراضاتمان به انحای مختلف تهدید کردند، توضیح
داد: از شماره‌های ناشناس به ما زنگ می‌زدند و می‌گفتند اگر فردا برای اعتراض تجمع
کنید هر چه دیدید از چشم خودتان است. می‌گفتند اخراج که هیچ مراقب باشید به زندان نیفتید.
وی
در خصوص مطالبه‌گری‌ها و فضای امنیتی کشور گفت: اولا که تشکلات کارگری در کشور ما اصلا
وجود ندارد و امکان مطالبه‌گری سازمان‌یافته را نداریم، هر گاه هم دست به اعتراض و
مطالبه‌گری زدیم به ما انگ سیاسی و جناحی بودن زدند. چرا وقتی در حرم امام دست به اعتراض
زدیم به ما انگ زدند؟ ما به رهبری همان امامی که در حرمش جمع شدیم انقلاب کردیم که
بتوانیم اعتراض کنیم و حقمان را بگیریم!
وی
با تاکید بر اینکه ما ضدانقلاب و سیاسی و جناحی و دشمن کشور نیستیم، گفت: بسیاری از
کارگردان هپکو مدافع حرم بوده‌اند. بسیاری از ما خانواده شهید هستیم. بسیاری دیگر یا
جانباز یا آزاده بوده‌اند. چطور ما را به جریانات مخالف نظام وابسته می‌دانند؟ کدام
یک از آقازاده‌ها مدافه حرم بوده‌اند؟
لطیفی
در بخش دیگری از سخنانش گفت: مشکلات مالی کارگران برایشان معضلات متعدد اجتماعی و خانوادگی
به همراه داشته است. فقط در طول سال گذشته (سال 95) 16 طلاق برای کارگران هپکو به ثبت
رسید که عموم آنها به دلیل عدم دریافت حقوق معوق این کارگران و مشکلات مالیشان بوده
است.
وی
اظهار کرد: دیگر برای کسی انقلاب و آرمانهای شهدا و دین و اسلام و غیره اهمیت ندارد.
امروز در کشور ما پول و باندبازی حرف اول را می‌زند و هیچ کس هم به تخلفات رسیدگی نمی‌کند.
آرمانخواهی
فراموش شده است
«کریمی»،
فعال کارگری دیگری که در این نشست حضور داشت، در سخنانی گفت: انقلاب ما یک انقلاب آرمانخواهانه
بوده است. اما بعد از رحلت حضرت امام (ره)، باندی در کشور همواره سعی کرده است آرمانخواهی
و آرمانگرایی را از بین ببرد. به همین دلیل است که امروز دیگر بسیاری از جوانان ما
دنبال آرمان خاصی نیستند. امروز حوزه علمیه در زمینه آرمانخواهی در داخل کشور چه کار
می‌کند؟ چند نفر از روحانیون کشور وقتی بالای منبر می‌روند ظلمی که به ما شده است را
فریاد می‌زنند؟
وی
ادامه داد: ما امروز وزیری داریم که به گفته خودشان بیشتر از هزار میلیارد تومان سرمایه
داریم، چنین وزرایی چطور می‌توانند درد کارگرانی را بفهمند که بعضا به نان شبشان هم
محتاجند؟ ما وزیری داریم که خودش نیروی امنیتی و اطلاعاتی بوده و در مواجهه با اعتراضات
و مطالبه‌گری کارگران به سرعت فضا را امنیتی جلوه و ما را به نهادهای امنیتی ارجاع
می‌دهد. چرا باید بسیاری از کارگردان ما برای مطالبه حق و حقوشان توسط نهادهای امنیتی
شلاق بخورند؟
به
گفته این فعال کارگری وقتی یک عده کارگر مظلوم در کنار مرقد امام مظلومان نتوانند مظلومیت
خود را فریاد بزنند، یعنی تفکرات آن امام مظلومان بر باد رفته است. امروز سیاست ما
کاملا به اقتصاد گره خورده است و سیاسیون ما از اقتصاد ارتزاق می‌کنند و نمی‌توانند
جلوی ظلم ها را بگیرند.
کریمی
در پایان گفت: همه این اتفاقات در حالی امکان وقع می‌یابند که دستگاه قضایی کشور ما
نسبت به این همه بی عدالتی و ظلم بی‌توجه و منفعل است و جلوی متخلفان را نمی‌گیرد.
این شرایط برای کارگران و مظلومان واقعا ناامید کننده است.
تقابل
یک آقازاده با 2 هزار کارگر!
«رفیعی»
از دیگر کارگران حاضر در این نشست اظهار کرد: هپکو در شرایطی با این وضعیت مواجه شده
است که فقط 300 هزار سفارش از خارج توسط یک آقازاده که در میرداماد تهران دفتر تجارت
دارد، ثبت شده است. این چه عدالتی است که خواسته آن یک نفر بر خواسته همه ما 2 هزار
نفری که از هپکو نان می‌خوردیم ارجحیت دارد؟
وی
اظهار کرد: هپکو یک شرکت کاملا تولیدی و سازنده است. هپکو از این نظر در کشور بی نظیر
بوده است. چرا که بسیاری از شرکتهای ما مونتاژکار هستند، نه سازنده. کیفیت ماشینهای
ما اصلا قابل قیاس با ماشینهای چینی نیست. با این حال اصلا برای آن کاری نکردند و با
مدیریت غلط و واگذاری غیراصولی آن را به این روز انداختند.
بی‌کفایتی
و ایجاد دزدخانه
در
بخش دیگری از این نشست «غفاری» از اعضای هیئت مدیره ایرالکو (شرکت آلومنیوم‌سازی ایران)
با اشاره به اینکه رسانه‌ها اجازه یا پوشش مطالبه‌گری و اعتراضات کارگری را ندارد،
گفت: شاید هم اصلا دغدغه و علاقه‌ای برای شنیده شدن صدای کارگران و صنعتگران وجود ندارد.
وی
ادامه داد: نالایقی مدیران باعث شد این شرکت به جایی برسد که 1هزار و 300 میلیارد تومان
زیان و بدهی داشته باشد. یکی از دلایل این امر آن بود که مدیران اقوام و آشنایان خود
را بدون اینکه تخصصی داشته باشند، به عنوان مدیر و مسئول بر سر کار بیاورند و وضعیت
شرکت را به اینجا برسانند.
غفاری
اظهار کرد: آنقدر باندبازی و زد و بند در این شرکت زیاد شد که خود آقای نعمت‌زاده،
وزیر صنعت گفت: «ایرالکو شده دزدخانه!»
اتحاد
رمز پیروزی!
«رضا
صیدی» از کارگران شرکت واگن‌سازی اراک که به عنوان فعال جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی
هم فعالیت می‌کند، در سخنانی گفت: مشکل اساسی در این است که دولتمردان ما به مردم دروغ
می‌گویند و اصلا به فکر مردم نیستند. امروزه دولتمردان و وزرایی که در خانه‌های چند
ده میلیاری زندگی می‌کنند و زندگی تجملی دارند، چطور می‌توان انتظار داشت به خواسته‌ها
و دردهای کارگردان زحمتکش توجه نشان دهند؟
وی
با بیان اینکه باید به مطالبه‌گری ادامه داد، افزود: در این راه باید همه کارگران به
شکلی متحد و منسجم خواسته‌های دیگران را هم خواسته‌های خود بدانند و با اتحاد به اعتراضات
و مطالبه‌گری ادامه دهند تا به نتیجه مطلوب برسیم.
حجاب
یا حق مظلومان؟
«رسول
طالبی» از فعالان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی هم در انتهای این نشست با بیان اینکه فعالان
انقلابی ما راه را تا حدود زیادی گم کرده‌اند، افزود: در چند روز گذشته همایش و اعتراضاتی
برای مسئله «حجاب و عفاف» در اراک برگزار شد! مسئله‌ای که از نظر اولویت و حساسیت و
اهمیت خیلی نازلتر از مسئله مطالبه حقوق زحمتکشان و مظلومان است. اما فعالان انقلابی
این را درک نمی‌کنند و نسبت به این مظلومیت بی‌تفاوتند.
وی
ادامه داد: به نظر می‌رسد به طور سازمان‌یافته‌ای تلاش میشود اولویت‌های فرعی به عنوان
اولویت‌های اصلی معرفی و اولویت اصلی به عنوان اولویت فرعی شناخته شود و سر فعالان
جبهه انقلابی به نوعی گرم مسائل حاشیه‌ای شود و از اصل وا بمانند.
این
فعال فرهنگی خاطرنشان کرد: هدف اصلی از انقلاب اسلامی تحقق حقوق مستضعفین بود، ولی
امروز این آرمان به کلی از سوی فعالان جفهه انقلاب فراموش شده و به جای آن اعتراضات
و همایشهای متعددی با عنوان «عفاف و حجاب» برگزار میشود که معلوم نیست جایگاه آن در
منظومه گفتمانی انقلاب اسلامی کجا بوده است!
انتهای
پیام/