
به گزارش خبرنگار تابناک از استان اصفهان، شکست برابر چادرملو و حذف زودهنگام از جام حذفی، تلخترین شروع ممکن برای ذوبآهنی بود که روزگاری یکی از ستونهای این مسابقات به شمار میرفت، تیمی که نسلهای مختلف با نامش خاطرات قهرمانی و مسابقات بزرگ را به یاد میآورند. اما حالا ورق برگشته و ذوبآهنِ امروز در مسیری متفاوت قدم برمیدارد؛ مسیری که با سختی و نتایج نامطلوب گره خورده است. شاید هیچ چیز دردناک تر از آن نبود که گل این بازی را علی خدادادی زد که ساخته و پرداخته همین ذوب آهن و بچه اصفهان است و حالا در تیم روبرو قاتل تیمی که از آن فوتبال را شروع کرد می شود.
با این حذف، فصل برای سبزپوشان تنها یک جبهه باقی میگذارد: لیگ برتر. آنها اکنون تنها یک مأموریت مشخص دارند؛ رسیدن به رتبهای آبرومند و دور شدن از حاشیه خطر. اوضاع جدول نشانی از آرامش ندارد و ذوبآهن در پایینهای جدول بیشتر درگیر مبارزه برای بقاست تا جاهطلبیهای گذشته. اما فوتبال همیشه فقط درباره گذشته نیست؛ درباره توان ایستادن بعد از هر ضربه است.
شاگردان حدادیفر اگرچه در ابتدای راه مربی جوان خود با نتایج نه چندان خوبی مواجه شدند، اما هنوز فرصت بازسازی و بازگشت را در اختیار دارند. این تیم در دوره محمد ربیعی نشان داد با امکانات محدود هم میتواند نتایج منطقی و آبرومند به دست آورد. پس حالا که همه تمرکزشان روی یک جام است، میتوانند دوباره همان انسجام و سرسختی را پیدا کنند.
سؤال مهم این است:
آیا ذوبآهن میتواند از این شکست نقطه شروع بسازد؟
پاسخ در زمین رقم خواهد خورد. اگر انرژی جوانی حدادیفر با تجربه و خواست بازیکنان و عطش تیم برای صعود در جدول ترکیب شود، ذوبآهن همچنان شانس دارد تا از شرایطش دفاع کند، فاصلهاش را با بحران بیشتر کند و دوباره همان تیم منظم و جنگجوی سالهای نهچندان دور شود. گاهی تنها یک هدف روشن، بهترین مسیر برای نجات یک تیم است. ذوب آهن اکنون صرفاً تمرکزش روی لیگ برتر است بنابراین باید هفته به هفته برای جایگاهی در شان نام این باشگاه بجنگد. این تیم نباید اجازه دهد به جایگاه پایین جدول عادت کند و نباید تیمی درجه دو و سه در لیگ برتر ایران لقب گیرد.