جلیلی:علت برخورد امام با مرحوم منتظری چه بود؟

در همان پایان دهه اول انقلاب یک بحث‌ها و زمزمه‌ هایی شروع شد که امام بزرگوار به شدت با آن برخورد کردند.

کسانی نفوذ کرده و از زبان برخی بزرگان مثل آیت الله منتظری شبهاتی مطرح کرده و یک سری مطالب را از زبان بعضی‌ها در داخل نظام مطرح میکردند که خلاصه آن حرفها ایجاد تردید در بین ملت بود.

امام قبل از عزل آقای منتظری در پیام معروف منشور روحانیت پاسخ ایشان را اینطور میدهد: من در این‌جا از مادران و پدران و خواهران و برادران و همسران و فرزندان شهدا و جانبازان به خاطر تحلیل‌های غلط این روزها رسماً معذرت می‌خواهم و از خداوند می‌خواهم مرا در کنار شهدای جنگ تحمیلی بپذیرد. ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم. راستی مگر فراموش کرده‌ایم که ما برای ادای تکلیف جنگیده‌ایم و نتیجه فرع آن بوده است. ملت ما تا آن روز که احساس کرد که توان و تکلیف جنگ دارد به وظیفه خود عمل نمود. و خوشا به حال آنان که تا لحظه آخر هم تردید ننمودند.

امام این را برای کی گفته؟ برای کسانی که می‌خواستند در آن موفقیت بزرگی که ملت ما در جنگ به دست آورده بود شبهه و تردید ایجاد کنند.

امام تا آخرین لحظه عمرشان نسبت به نفوذی‌ها هشدار میدهند و صحبت از کسانی میکنند که تردید و شک در بین مردم ایجاد می‌کنند. بعد خود امام با آن قدرت و صلابت در بالاترین سطح با کسی که می‌خواهد تردید ایجاد بکند برخورد می‌کند و آقای منتظری را عزل می کند. چون امام به خوبی درک می‌کند که آن چه عامل موفقیت این ملت بوده است، ایمان ملت و تردید نکردن بوده است ولی حالا بعضی ها کاملا می خواهند ایمان ملت را با تردید و شک انداختن، از بین ببرند.