جزیره ایرانی آشوراده این روزها فراتر از یک جزیره، به موضوعی برای تقابل دوستداران و مدعیان محیط زیست تبدیل شده است.
پناهگاه حیات وحش میانکاله در شرق مازندران زیبائیهای منحصربه فردی دارد که یکی از آنها جزیره آشوراده است، این جزیره 630 هکتار وسعت دارد و در یک اقدام کاملا نسنجیده، 380 هکتار آن به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری واگذار شده و البته تاکید بر این است که تنها در 10 درصد آن ساخت و ساز انجام شود.
در حالی که سازمان بازرسی کل کشور از توقف واگذاری سخن گفته و سازمان حفاظت محیط زیست نیز از مواضع خود در قبال واگذاری عقب نشینی کرده است اما سازمان گردشگری همچنان مصر به انجام فعالیتها و تعهدات! خود در این جزیره حفاظت شده است.
جالب است که در غرب پناهگاه حیات وحش میانکاله شاهد تخریب و رفع تصرفات غیرقانونی و بدون اسناد اراضی هستیم و در شرق آن شاهد اصرار بر تصرفات با رنگ قانونی و کامکلا حرفهای هستیم.
گویا معضل زمینخواری از مزارع کشاورزی به اراضی و پناهگاههای حفاظت شده سرایت کرده است و سوداگران ساخت و ساز، وقعی به سرزمین بکر، حفاظت شده، زیستکره، حیات وحش و اصول بینالمللی نمیدهند و اصلا با این واژهها غریبهاند.
جالب است موضوع خالی بودن جزیره آشوراده از زیستمندان و یا تبدیل آن به بیابان را کسانی سر میدهند که به خوبی از اهمیت آن واقف هستند و این تناقض نشان از اتفاقی فراتر از یک پروژه گردشگری است.
با توجه به کسانی که در راس این پروژه قرار دارند، موضوع زمینخواری و تکهتکه کردن آشوراده برای ساخت اقامتگاههای زیبا و مجلل، بیشتر از هر نظر دیگری محتمل است.
ظاهرا تبدیل آشوراده به بیابان و سرزمینی که جز زوزه شغالها و خزش مارها چیز دیگری نباشد؛ یک رویای دست یافتنی برای متجاوزان به منابع ملی است و گویا دست پیش گرفتهاند که پس نیفتند اما کافیاست همین روزها به پناهگاه حیات وحش میانکاله و جزیره آشوراده سری بزنید تا شور حیات وحش و زندگی زیستمندان و ساکنان اصلی جزیره را ببینید و به ادعای کاذب این افراد پی ببرید.
معتقدیم که طی سالیان متمادی به دلیل نبود منابع لازم اعم از تجهیزاتی و انسانی، پناهگاه حیات وحش میانکاله دستخوش آسیبهای فراوانی شده است اما تشکیل کارگروه مبارزه با زمینخواری، تجهیز شدن پناهگاه به برخی
سیستمهای حفاظتی و همکاری سازمانهای مردم نهاد و بومیان منطقه با ماموران حفاظت محیط زیست، نشان از تلاش جدی محیط زیست برای احیای میانکاله و جلوگیری از ادامه دستاندازی به این ذخیرهگاه منحصربهفرد
طبیعت است.
اکنون، آشوراده فراتر از یک جزیره به محلی برای تقابل دوستداران و سوداگران طبیعت تبدیل شده و به نوعی نبرد زیبائیها با زشتیها و خوبیها با بدیها است.
در این مورد، بحث دولت امروز و دیروز مطرح نیست بلکه یک موضوع کاملا اجتماعی است که هر انسان عاشق و دوستدار طبیعت را به فکر فرو برده و به واکنش وادار میکند.
... حکایت همچنان باقی است...