
به گزارش خبرنگار تابناک در استان قزوین، «حمیدرضا رحمانی» استاد دانشگاه و رئیس کارگروه عمران و شهرسازی محله هادی آباد با اشاره به وضعیت هادیآباد اظهار کرد که این محله تنها یک منطقه قدیمی نیست و امروز به نمونهای هشداردهنده از فرسودگی کالبدی و ضعف برنامهریزی شهری تبدیل شده است.
وی با بیان اینکه عرض بسیاری از معابر این محله به اندازهای کم است که خودروهای امدادی، خدماتی و آتشنشانی امکان ورود ندارند، افزود: حتی خودروهای حمل پسماند نیز بهدلیل وزن بالا اجازه تردد ندارند و همین موضوع موجب جمعآوری دستی و با تأخیر زباله در این محدوده میشود.
این پژوهشگر شهرسازی درباره ریشه کالبدی مشکلات محله اضافه کرد: ریزدانگی و قطعات کوچک ملکی، امکان نوسازی و اجرای طرحهای خدماتی را از میان برده است. ضمن اینکه مالکان خرد توان مالی ساختوساز ندارند و برای تجمیع نیز همکاری لازم را نشان نمیدهند.
وی ادامه داد: هادیآباد محل زندگی گروههای متنوع فرهنگی است، اما نبود فضای گفتوگوی محلی باعث شده این تنوع به جای تبدیل شدن به ظرفیت اجتماعی، به کاهش اعتماد و ضعف مشارکت منجر شود. وی گفت که مشارکت اهالی در برنامههای محلی حداقلی است و حس تعلق جمعی در این محله دیده نمیشود.

رحمانی با اشاره به حلقه مفقوده بازآفرینی خاطرنشان کرد: هادیآباد فاقد دفتر تسهیلگری است و نبود این دفتر موجب شده مردم از تسهیلات نوسازی بیاطلاع باشند و مدیریت شهری نیز ارتباط مؤثری با شهروندان برقرار نکند.
وی با بیان اینکه تجمیع و نوسازی یکپارچه تنها مسیر برونرفت از بحران ریزدانگی است و ساختوسازهای تکپلاک، صرفاً ظاهر فرسودگی را تغییر میدهد و مسئله اصلی را حل نمیکند، تصریح کرد: ایجاد شبکه خدمات سبک، سیستم جمعآوری پسماند کمحجم، مسیرهای اضطراری پیادهمحور و استفاده از موتورسیکلت امدادی میتواند مشکلات دسترسی را کاهش دهد.
این پژوهشگر شهرسازی، هادیآباد را نیازمند بازآفرینی اجتماعی دانست و یادآور شد: برگزاری برنامههای فرهنگی، جشنهای محلی، تقویت مسجد و مدرسه به عنوان هسته اجتماعی و ایجاد فضای گفتوگو میتواند زمینه افزایش سرمایه اجتماعی را فراهم کند.
وی در ادامه تاکید کرد: اجرای موفق نوسازی در این محله باید عدالتمحور باشد و با مشوقهای اقتصادی، وام کمبهره و معافیتهای عوارض همراه شود تا ساکنان کمدرآمد در فرآیند توسعه شهری دچار فشار اقتصادی نشوند.
رحمانی همچنین گفت: هادیآباد نه باید تخریب یکباره شود و نه در فرسودگی رها شود، بلکه نیازمند بازآفرینی هوشمندانه، مشارکتمحور و مبتنی بر اعتماد اجتماعی است و همه دستگاهها باید برای احیای این محله به تفاهم برسند.
انتهای پیام/