کد خبر: ۹۸۵
تاریخ انتشار: ۰۵ بهمن ۱۳۹۳ - ۲۲:۳۰ 25 January 2015

آب و هواشناسی، گرایشی از علم جغرافیا است که در آن شرایط عمومی جو زمین در دوره زمانی بلند مدت بررسی و نتیجه داده ها و اطلاعات در اختیار برنامه ریزان توسعه قرار می گیرد.اقلیم شناسی سینوپتیک علاوه بر تحلیل اطلاعات بلند مدت آب وهوا، الگوها ی برنامه ریزی را در اختیار مدیران آمایش سرزمین می گذارد. تغییرات اقلیم در 3 دهه اخیر حتی برای عموم مردم نیز مشهود است. شاید اخبار افزایش 5/2 درجه حرارت کره زمین برای مردم مهم نباشد. اما برای آمایشگر سرزمین و اقلیم شناس زنگ خطری بزرگ برای بحران خشکسالی و تغییرات آب و هوایی است. معمولا تغییرات اقلیم تدریجی است ولی عملکرد انسان برمحیط زندگی خود وجغرافیای زیستی بسیار شدیدتر است.بجای سازگاری با شرایط اقلیمی جدید ،همچنان بر بهره برداری بی برنامه و شتابان از طبیعت (آب و خاک و معدن و...) مشغول است. توان طبیعی محدود و شکننده استان مرکزی در برابر تغییرات اقلیمی و بهره برداری بیش از ظرفیت، چشم انداز مبهمی از توسعه پایدار را نشان می دهد.مقایسه عکسها ی ماهواره ای دهه 1360 تا 1390 و تغییرات شدید کاهش لکه های برف زمستانی در ارتفاعات و حوزه های آبریز و تخریب خاک ومراتع و تخلیه روستاها ناشی از خشک شدن منابع آبی، حیرت آور و نگران کننده است. در این راستا وظیفه برنامه ریزان توسعه استان است که هوشمندانه به تحلیل تغییرات اقلیم توجه نموده و برنامه توسعه زیست بوم پایدار را با تاکید بر سازگاری جدید با اقلیم خشک استان تهیه و تدوین نمایند

پیامدهای ویرانگر تغییرات اقلیم برخلاف تصور اولیه تنها خشکسالی نیست. بلکه در برخی نقاط باعث ایجاد طوفان، سیل و تگرگ، کولاک و برفهای سنگین، یا نفوذ امواج سهمگین دریا به ساحل و کرانه های دریایی می شود. ایران اسلامی در کمر بند حاره ای قاره ای و در مدار خشک کره زمین قرار دارد. در واقع غرب آسیا و خاور میانه در منطقه خشک جنب حاره قرار گرفته و شرایط خشکی روز بروز براین پلاتفرم تقویت می شود. در حالیکه جنوب شرق آسیا گرفتار طوفانهای حاره ی مرطوب و سیل ناشی از آشوب های هوایی است. گاهی اوقات شرایط هیدرو اقلیم جنوب آسیا نفوذ خود را به جنوب شرقی ایران نیز گذاشته و سیل، استانهای خراسان جنوبی وسیستان و بلوچستان را فرا می گیرد. تغییرات اقلیم، برخی نواحی را خشک تر و برخی مناطق را با بارش های سنگین و مخرب مواجه می کند. هردو شکل تغییرات تخریب خود را بر طبیعت بر جای می گذارد.ناحیه ای را سیل ویران و مردم را آواره می کند و منطقه ای مانند ایران مرکزی را خشکسالی و عدم بارش تخریب می نماید.

شهرستانهای استان مرکزی از نظر موقعیت جغرافیایی ،ارتفاع و شرایط صعود منابع رطوبتی از وضعیت متفاوتی برخوردارهستند. تنها بخشهایی از نواحی شازند، وفس و کمیجان و غرب خرقان و نوبران صعود های بهاری (صعود اوروگرافیک و دامنه ای ) را به خود می بیند. با توجه به کاهش نفوذ ترافهای ((A"B"C )) موجهای کوتاه غربی بخصوص تراف (B, C) در فصل بهار ،رگبارهای بهاری نیز به شدت کاهش یافته است. رگبارهای جبهه ای نقش مهمی در تلطیف هوای نقاط شهری و تامین آب دیم زارها ی غلات و حبوبات استان دارد.به همین دلیل بعد از اردیبهشت ماه به سرعت تابستان زود رس و گرما بر استان مرکزی مسلط می گردد اثر نفوذ پرفشار آزور بر فلات ایران بجای تیر ماه در فصل بهار مسلط می شود به بیان ساده نزدیک به یک دهه است که مردم استان مرکزی روزهای ابری را کمتر می بینند.دیگر از ابرهای ارتفاع پایین و پشته ای با رنگ های سیاه مایل به خاکستری و رگبارهای بهاری را به ندرت می توان دید.دیگربرف شبانگاهی و چشمهای دوخته صبحگاه برانبوه برف مشاهده نمی شود .صدای پای مردم استان بر تراکم برف سنگن شنیده نمی شود.کودکان و نوجوانان شمال و شرق استان مرکزی دستی بر پارو برای برف روبی نبرده اند و با این روند شاید پارو را جزو آثار باستانی ودر موزه ها مشاهده کرد.

ادامه دارد

مصطفی تسلیمی پور

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار