بر اساس آمارهای رسمی، سالانه يک ميليون و ۲۰۰ هزار نفر در جهان، بر اثر تصادفات رانندگی کشته و ۵۰ ميليون نفر زخمی می‌شوند.
به گفته کارشناسان «تراکم بالای خودرو در جاده‌ها، کمبود ظرفیت بزرگراهی، وجود بیش از دو هزار نقطه حادثه‌خیز در جاده‌ها، کمبود خدمات ایمنی و امدادی و فرهنگ نادرست رانندگی» از مهم‌ترین عوامل تصادف جاده‌ای در ایران به شمار می‌آید.
این در حالی است که سرتیپ محمدحسین حمیدی، رییس پلیس‌راه راهور ناجا از افزایش ۲۰ درصدی سفرهای نوروزی در مقایسه با مدت مشابه پارسال و کشته شدن ۵۰ نفر از هموطنان در تصادفات جاده ای در ۴۸ ساعت گذشته خبر داد.
حمیدی گفت: خستگی، خواب آلودگی، سبقت و سرعت غیرمجاز و انحراف به چپ از علل اصلی این تصادفات بوده است.
به گفته رییس پلیس‌راه راهور ناجا، خستگی و خواب آلودگی در تعطیلات نوروز عامل ۴۰ درصد تصادفات است.
او افزود: با وجود اینکه امسال تعطیلات نوروزی زودتر آغاز شد و رانندگان زمان مناسبی برای سفر داشتند اما متاسفانه برخی رانندگان با عجله و شتاب تصادفات مرگباری را رقم زدند.
سازمان پزشکی قانونی چند روز قبل اعلام کرد که در نوروز پنج سال گذشته (۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵) حوادث رانندگي منجر به مرگ پنج هزار و ۳۸۴ تن از ایرانیان شده است.
بر پایه این گزارش بيشترين تلفات حوادث رانندگی نوروزی با ۱۲۲۷ فوتي در نوروز سال ۱۳۹۲ و كمترين آن با ۹۶۴ فوتي در نوروز سال ۱۳۹۵ ثبت شده است.
بر پایه این آمارها، بیشترین تصادفات حوادث رانندگی نوروزی دو سال اخیر در جاده‌های استان فارس رخ داده و کمترین نیز در استان ایلام و اردیبل بوده است.
بی تفاوت نسبت به حوادث جاده ای
به گزارش ایسنا، در سقوط ایران۱۴۰ که به کنار رفتن رییس سازمان هواپیمایی کشوری منجر شد و در برخورد دو قطار به یکدیگر که وزیر راه و شهرسازی را به استیضاح کشاند، کمتر از ۱۰۰ ایرانی کشته شدند، هرچند این دو اتفاق تلخ، گزنده و فراموش نشدنی بودند و تمام مقامات دولتی بر لزوم پیگیری جدی دلایل این حادثه و مشخص شدن خاطیان و مقصران تاکید کرده اند اما آمارهای تلفات جاده ای نشان از آن دارد که در طول یک روز قربانیان جاده های ایران معادل تلفات هریک از این حادثه هاست.
با وجود آنکه در طول سال های گذشته روند تلفات جاده ای کاهش یافته اما هنوز در طول سال بیش از ۱۴ هزار ایرانی در جاده های ایران کشته می شوند؛ آماری که فاجعه ای بزرگ است اما افکار عمومی ایران نسبت به آن بی تفاوت شده و واکنش ها به آن چندان جدی نیست.
هرچند تلاش شده با افزایش اهرم های نظارتی بر تخلفات رانندگی تعداد تصادفات کاهش یابد، با بهبود شرایط جاده ای ایمنی حرکت بالا رود و با بهبود کیفیت خودروها درصد جراحت کاهش یابد اما هنوز آنچه در جاده های ایران اتفاق می افتد فاصله ای جدی با استانداردهای جهانی دارد و این مسیر طولانی هنوز برای نزدیک شدن به اولویت ها باید از سد مشکلاتی بزرگ بگذرد.
هرچند آمارهای اقتصادی نشان می دهد در سال چند میلیارد دلار هزینه تصادفات و تلفات و رانندگی به ایران تحمیل می شود اما از دست رفتن افرادی چون افشین یداللهی در تصادفی جاده ای هزینه ی معنوی بزرگی به وجود می آورد که شاید جبران آن دشوار و حتی غیر ممکن باشد. هزینه ای تکرار دوباره آن تاوان سنگین بی تفاوتی نسبت به حوادث جاده ای است.