روزنامه های امروز دیدار دیروز رهبر انقلاب با رمضان عبدالله را در کانون توجه قرار داده اند. این در حالی است که به تدریج موضوعات انتخاباتی و جنجال های سیاسی به روزنامه های بازگشته است. با این حال، زمزمه های استیضاح وزیر راه نیز روزنامه های اصلاح طلب را نگران کرده است..
تیتر برخی روزنامه صبح کشور
آرمان: قالیباف، جلیلی و ضرغامی ائتلاف می کنند؟ ناکامان 92 در اندیشه پاستور
رهبری در دیدار دبیرکل جهاد اسلامی: مقاومت تنها راه نجات قدس است. راه های دیگر عقیم است.
آفتاب یزد: نظام راضی - دلواپسان ناراضی
مردم سالاری: قائم مقام وزیر کشور: تشکیل ستاد انتخابات 96 در هفته آینده
به گزارش «تابناک»، پیش بینی رهبر انقلاب از زمان فروپاشی اسرائیل در کانون توجه روزنامه هاست.
نگرانی از استیضاح وزیر راه
علیم یار محمدی، نایب رئیس کمیسوین عمران مجلس در یادداشتی در روزنامه ایران با تیتر « استیضاح آخوندی بی‌اعتنایی به مشکلات ساختاری راه‌آهن» نوشت: « استیضاح وزیر راه و شهرسازی در شرایط فعلی آسان‌ترین راهی است که می توان برای پاسخ لحظه‌ای به برخی سؤالات جامعه در پیش گرفت. اما سؤال اساسی این است که استیضاح یا حتی برکناری وزیر آیا خواهد توانست از عمق مشکلات وزارتخانه راه و شهرسازی بکاهد؟ حادثه تصادف دو قطار در سمنان در شرایطی مجموعه وزارت راه را در سیبل برخی حملات قرار داده که هم اکنون، حتی قبل از تکمیل بررسی های فنی نقش پررنگ خطاهای انسانی در این حادثه کاملاً مشهود شده است. ضمن اینکه باید پذیرفت استعفای مدیرعامل راه‌آهن جمهوری اسلامی هم بعد از این حادثه خود یکی از اقداماتی بود که در تاریخ پس از انقلاب ما کمتر می توان نظیری برای آن یافت. هر چند هنوز ما از لحاظ استانداردهای مسئولیت پذیری، خصوصاً در چنین مواقعی از معدل های بین المللی فاصله زیادی داریم اما منصفانه نیست که این استعفا و عذرخواهی جدی وزیر محترم راه را قدمی مثبت برای نزدیک شدن به این استانداردها ندانیم. اما فارغ از این موضوع در ابعاد فنی می توان ملاحظات زیادی را مطرح کرد که بار کامل مسئولیت این حادثه و البته مسائل مبتلا به دیگر وزارت راه و شهرسازی را بر دوش مدیران ارشد آن سبک تر می کند. شاید مهمترین ملاحظه، ساختار عریض و طویل وزارتخانه ای باشد که حوزه مسئولیت آن در بسیاری از کشورها گاه بین 4 تا 5 وزارتخانه مختلف تقسیم شده است. باید پذیرفت که ایجاد مجموعه ای اینچنین عظیم در دولت سابق با بیش از 20 معاونت مختلف، اقدامی غیر کارشناسانه بود که خواه ناخواه تأثیرات منفی خود را بر اداره امور مختلف مربوط به صنعت حمل و نقل، پروژه های عمرانی، راهسازی کشور و مسائل شهرسازی می گذارد. به این موضوع باید مسأله نبود منابع مالی لازم برای اداره این حوزه های گسترده را نیز اضافه کرد.»
روزنامه شرق نیز در گزارشی با عنوان « قطار بی‌ترمز استيضاح» با اشاره به اتفاقي نادر، گزارش سانحه ٢ قطار در صحن مجلس ناقص قرائت شد. در بخشی از این گزارش نوشت: ««بی‌سابقه»؛ «شوك‌آور» و «عجیب». این شاید بهترین توصیف برای رویداد «نادر» دیروز در صحن علنی مجلس است. در صحنی كه بنا است مركز شفافیت و درستی باشد و از حقوق مردم صیانت كند، یك گزارش ناقص قرائت شد؛ گزارشی درباره سانحه تازه قطارها در استان سمنان. هرچند تا زمان نگارش این گزارش دلیل قرائت ناقص این گزارش که مستقیم از رادیوی ملی پخش شد، روشن نشده؛ اما می‌توان حدس و گمان‌هایی زد. نماینده‌هایی كه با این گزارش، طرح استیضاح وزیر راه‌وشهرسازی را دنبال می‌كنند، بخش‌هایی اثرگذار از گزارش را قرائت نكردند. نمونه مهمترین بخش‌هایی كه از گوش نماینده‌ها و مردم پنهان ماند، این جمله محوری است: «عوامل ناشی از اشکالات ساختاری و نتیجه چندین دوره مدیریتی و عملکرد سال‌های متمادی ساختار زمینه‌ساز بروز سانحه بوده است». بی‌راه نیست اگر گمان شود که برخی نماینده‌ها با دنبال‌كردن اهداف سیاسی در تلاش برای پنهان‌كردن مواردی مهم برای ادامه روند استیضاح عباس آخوندی بوده‌اند. ماجرا آنجایی دردناك می‌شود كه گزارش ناقصی كه صدیف بدری، سخنگوی کمیسیون عمران در این جلسه خواند، ساعت‌ها بر خروجی همه خبرگزاری‌ها و رسانه‌های کشور باقی ماند. ٨٤ نماینده مجلس‌نشین، ١٠ روز پیش طرح استیضاح وزیر راه را به هیأت‌رئیسه مجلس تقدیم كردند. آنها ١٢ سؤال در طرحشان گنجانده‌اند كه بسیاری دیگر این پرسش‌ها را «سهم‌خواهی سیاسی» می‌دانند. چه اینكه براساس اطلاعاتی كه یكی از نماینده‌های مجلس به «شرق» می‌دهد، بخش مهمی از این پرسش‌ها نتیجه تصمیم‌ها و عملكرد دولت‌های محمود احمدی‌نژاد است؛ نمونه‌هایش هم پرسش‌هایی از مسكن مهر و قراردادهای ریلی است كه در «دوره محمود» امضا شده است.»
بازگشت انتخابات به روزنامه ها
روزنامه آرمان در گزارشی با عنوان « ناكامان ۹۲ در انديشه پاستور» با اشاره به اینکه قاليباف، جليلي و ضرغامي
ائتلاف مي‌كنند، نوشت: «با هر گامي كه به انتخابات۹۶ نزديك مي‌شويم،
برخي از گمانه‌زني‌ها در ميان اهالي نظر در رسانه‌ها و محافل سياسي جان گرفته و به
تدريج به حقيقت بدل مي‌شود. اما شگفت اين است كه برخي از آن شخصيت‌ها مانند
محمدباقر قاليباف، عزت‌ا... ضرغامي و سعید جليلي يا در انتخابات رياست‌جمهوري ۹۲ بخت خود را
نسبت به ميزان اقبال عمومي آزموده‌اند و از سويي در دوران مسئوليت خود آن طور كه
بايد نتوانستند اعتماد و رضايت افكارعمومي را جلب نمايند. اما با اين همه روزبه‌روز
احتمال حضور آنها در انتخابات ۹۶ بيش از پيش قوت مي‌گيرد و از سويي سخن از احتمال تكرار ائتلاف ۱+۲ در سال ۹۶ به ميان مي‌آيد؛
ائتلافي كه يك سر آن ممكن است قاليباف باشد و سر ديگر آن جليلي و ضرغامي !»
روزنامه اعتماد نیز در گزارشی با عنوان « چرا روحاني؟» در گزارشی، پاسخ فعالان سياسي اصلاحطلب که چرا حمايت اصلاح‌طلبان از روحاني تكرار مي‌شود را منتشر کرده است. در بخشی از این گزارش می خوانیم: « اگرچه اصلاح‌طلبان معتقدند كه حسن روحاني و دولت اعتدال، رييس‌جمهور اصلاحطلب و دولت اصلاحات نيست و نبايد توقعات از يك دولت اصلاحطلب را از اين دولت داشت اما قايل به اين مساله‌اند كه سخنان اصلاح‌طلبانه دولت روحاني نمايانگر خاموش نشدن مطالبات مدني- سياسي ايرانيان است. اصلاح‌طلبان خوب مي‌دانند كه اين دولت، «دولت گشودگي‌هاي محدود است اما آغوش خود را هم روي گشوده شدن روزنه و دريچه‌اي باز كرده تا كه شايد از همين روزنه‌ها دري و دروازه‌اي به روي جامعه مدني باز شود و در پس آن عمارتي نو، مستحكم و ضدزلزله سياسي بنا نهاده شود.»
از سوي ديگر دولت روحاني آهسته و پيوسته و با بضاعت در اختيار و در كنار نرماليزه كردن امورات كشور منجر به بازگشت رسمي و قدرتمندانه اصلاح‌طلبان به عرصه سياسي كشور شد. اصلاح‌طلبان نيز در اين تعامل و همكاري ملي، تمام‌قد به حمايت از روحاني ايستادند تا اصلاح‌طلب‌ستيزان اعتدال‌گريز بدانند براي ماندگاري در قدرت و حفظ موقعيت سياسي‌شان مجبور به عقب‌نشيني‌اند. حالا هر چند روحاني رييس‌جمهور است و رقيبي جدي براي انتخابات ٩٦ ندارد و همچنين مجلس ديگر مجلس يكدست اصولگرا نيست اما اين به معناي پايان ماموريت اصلاح‌طلبان و اعتدالگرايان نيست. چه آنكه تندروها و ذي‌نفع‌هاي بازدارنده هر آنچه در توان دارند براي زمين زدن دولت اعتدال به ميدان آورده‌اند و براي عبور از بحران‌هاي پيش روي دولت و جلوگيري از بازگشت به فضاي پيشا ٩٢ يك اقدام و كنش اساسي حس مي‌شود، هماني كه اين روزها اصلاح‌طلبان يكپارچه و به‌طور خلاصه از آن سخن مي‌گويند: حمايت تمام قد از روحاني.»
