برخی از رسانه ها واحزاب سیاسی به جای آنکه روشن کننده تاریکخانه داوری باشند با قلم های آتشین خود،بر شراره آتش برافروخته شده می افزایند!
تکلیف روایت های شائبه برانگیز و بیانیه های سراسر مغرضانه با انواع اهداف تخریب سیاسی جمهوری اسلامی برای همه ما روشن است!
اگر امروز غیر از این راشاهد بودیم واز جریان رسانه ای خاص صدایی جز غیر قانونی خواندن اقدام ماموران انتظامی بدون اعلام شدن نتیجه پزشکی قانونی بودیم،باید متعجب می شدیم.
گروهک های سیاسی سالهاست به دنبال دستاویزی برای حمله به نظام بویژه گشت ارشاد هستند وچه بهانه ای بهتر از مرگ دخترکی ۲۲ ساله که با آن بتوان با تهمت ها وافترا ودروغپردازی وهتک حرمت نظام اسلامی زیر سوال ببرند وموجبات تنفز وانزجار از شریعت سهله وسمحه محمدی را فراهم آورند و عالمان را ملجم و افکارجاهلان خود را برهمگان تحمیل کنند.
«اعد لو هو اقرب للتقوی»
قصدم از نوشتن این یادداشت پرداختن به آنچه که امروز در لجنزار سیاست بازی در داخل وخارج کشور بویژه از سوی رسانه های فارسی زبان بیگانه با انواع اهداف تخریبی سیاسی وبا تیتر سازی های خبری و روایت سازهای رسانه ای مورد هجمه قرارمی گیرد،نیست.
هدفم این است که در مجال این نوشته به اختصار از سر درد بنویسم بس کنید!
بس کنید! و برای احترام به معیارهای انسانی، برای مدتی، موتور نفرت پراکنی و دمیدن انزجار را خاموش کنید.
از رسانه های وافراد آزاده میخواهم با قلم انصاف وخامه بی طرفی به مثابه شاهین ترازو حقایق را پس از اظهار نظر پزشکی قانونی درباره حادثه تلخ مرگ مهسا امینی را روایت کنند و با یادداشت های تحلیلی خود راه نور را به تاریکخانه داوری باز کنند.
باور دارم؛ چشم بستن بر جانفشانی نیروهای انتظامی وامنیتی تقویت کننده گزاره ناامیدی مردم به نظام اسلامی است چراکه وقتی به دلایل کاملاً سیاسی و حزبی و جریانی حتی کارهای مثبت و خوب را نادیده می‌گیریم و جز از تباهی و سیاهی حرف نمی‌‌زنیم دور نیست زمانی که مجدداً این عادت‌‌گریبان خودمان و دوستان خودمان را هم بگیرد.
همچنان که باور دارم؛ جمهوری اسلامی از نعمت ملتی فهیم وبالغ برخوردار است که هم تحملش زیاد است وهم قضاوتش دقیق بنابراین از خطر سیل وسونامی های سیاسی درامان می ماند،معتقدم؛ قضاوت امری بس دشوار است.
اینکه می گویند ، تاریخ قضاوت خواهد کرد به این دلیل است که در طول تاریخ چون اطلاعات پنهان مکشوف می شود،نسبیت معنای خود را در ارزیابی های اجتماعی می یابد.
ما عادت کرده ایم که بنا به دریافت خود قضاوت کنیم،حتی وقتی که در صحنه وقوع رویداد حضور هم نداشته باشیم اما در یک پژوهش تاریخی اقوال وبرداشت دیگران نیز در زمره مستندات قرار می گیرد.
این وظیفه رسانه است که میزان دانایی مردم را بالا ببرد زیرا به قول قرآن کریم (کل حزب بما لدیهم فرحون) چه بسا در پی یک نقد منصفانه،فرح وشادی های یک مدعی رنگ دیگری بگیرد.
این امر قطعا نیازمند اقناع اجتماعی است،برای جلوگیری از اطاله کلام به یک بیت از حافظ شیرازی بسنده میکنم:
بربساط نکته دانان خود فروشی شرط نیست
یا سخن دانسته گو ای مرد دانا، یا خموش...